Mensen behoren evolutionair tot de zogende kuddedieren. We leven in groepen omdat we zo meer overlevingskansen hebben. Wij mensen leren en groeien omdat we voeding, zorg, aandacht en materialen krijgen en delen met andere mensen. Zonder dat zou een mens niet de gevarieerde voeding, kleding, huisvesting, opleiding en gezondheidszorg hebben die nodig is om oud te kunnen worden. Mensen hebben ook de nabijheid van enkele vertrouwde anderen nodig om gedachten en gevoelens mee te delen. Anderen zijn die naar ons luisteren en ons begrijpen en adviseren. Dit is zo essentieel voor ons dat dit zelfs gecodeerd is in ons brein. Het is een van onze overlevingscodes in het limbische systeem.

 

Als we iets doen waarmee we onze positie in de groep op het spel zetten, voelen we spijt of schaamte. Deze emoties zetten ons weer aan tot herstel van onze banden met anderen. Wanneer we ons geschaad of bedreigd voelen, worden we boos of trekken ons terug. Hechting speelt in alle afhankelijkheidsrelaties, privé en op het werk. Mensen die veilig gehecht zijn voelen rugdekking en zijn in staat tot betere prestaties. Mensen die niet veilig gehecht zijn in de groep zullen minder risico’s nemen, omdat ze het gevoel hebben dat ze niet gesteund worden als ze in de problemen komen.

 

Wij zien u vanuit heelheid en in de context van uw omgeving. U bent niet alleen uw baan, wat u doet en uw denken daarover. U heeft ook uw gevoelens en een geschiedenis die deze gevoelens mede vormgeven. U heeft een lichaam die mede bepalend is hoe vitaal en energiek u bent. U heeft opvattingen over het leven en de samenleving. U heeft een fysieke, mentale, emotionele en spirituele kant. Wij kijken naar u vanuit al deze verschillende aspecten, hoe u ermee omgaat  en de balans die u daarbij al dan niet ervaart.

Uw omgeving is niet alleen uw werk, maar ook uw thuissituatie, familie en uw sociale netwerk. De rest van de wereld, sociaal, economisch, politiek of ecologisch heeft al dan niet uw aandacht en u voelt zich er in meerdere of mindere mate mee verbonden. De vraag die we vaak stellen is: hoe groot voelt uw ‘wij’: en wanneer wordt het ‘zij’ of ‘het’.

In onze benadering stimuleren wij u om uw eigen heelheid te zien en daarvoor zorg te dragen. En dat u probeert het goede te doen voor anderen, dichtbij maar ook mensen verder van u vandaan.

 

Wij denken dat mensen en ook organisaties levende systemen zijn, die ontstaan, groeien, evolueren naar volgende ontwikkelstadia en uiteindelijk zullen sterven. Mensen beginnen als ééncelligen. Organisaties met een initiatief. In hun groei maken ze de ontwikkeling door van zeer eenvoudige naar steeds grotere en complexere systemen die in staat zijn om meer te doen en een groter bereik en impact te hebben op de omgeving. Door slim samen te werken kan een mens en een organisatie bredere doelen bereiken en steeds weer nieuwe dingen leren. Door reflectie op het handelen en op de leercurves kan bewust geleerd en ontwikkeld worden en mede sturing gegeven worden aan die ontwikkeling.

Ontwikkelen gebeurt in een logische volgorde, van eenvoudig naar complexer. Bij iedere doorontwikkeling wordt de wereld een beetje groter. Nieuwe ontwikkelfasen vervangen de eerdere fases niet, maar omsluiten die. Daarmee zijn ze wel aanwezig en beschikbaar, maar niet op de voorgrond.  Een ontwikkelfase kun je niet overslaan, maar wel versneld doormaken. Onder gunstige omstandigheden en met de juiste uitdagingen kan steeds verder doorontwikkeld worden. Als de omstandigheden echt verslechteren stopt de ontwikkeling of valt men terug in een eerdere ontwikkelfase. Bij grote crisis zoals bijvoorbeeld een oorlog kan deze terugval helemaal teruggaan naar een primair niveau.

Het leven van een mens staat niet op zich. Wij zijn verbonden met elkaar en met de omgeving waarin we leven. Alles wat leeft heeft een ordening en een samenhang. Alle levende systemen hebben een innerlijk ‘weten’ op basis waarvan richtingen worden ingeslagen en wat rekening houdt met of gebruik maakt van andere levende systemen. Schade in het ene systeem zal andere systemen ook schaden, ongeacht of we ons dit bewust zijn of niet. We kunnen als mensheid alleen maar bestaan in de context van het ecologisch systeem. Daarom zijn wij in het nu ook verbonden met onze toekomst en de toekomst van onze kinderen. Wat wij denken en doen zal zijn effect hebben in die toekomst.

We kunnen als mens alleen bestaan als we gezien worden door anderen. Het is onmogelijk leider te zijn wanneer u door anderen niet zo gezien wordt. U zegt pas iets als er iemand is die luistert. Geen macht als die u niet gegeven wordt. In de meer westerse individualistische cultuur is dit niet altijd makkelijk te begrijpen. In sommige gebieden van Afrika kan het onmogelijk goed met jou gaan, als het met je dorp niet goed gaat.